Metoda iniekcji krystalicznej jest chroniona patentem. Wynalazek dotyczy metody osuszania budynków, które uległy zawilgoceniu wskutek podciągania kapilarnego wód gruntowych. Warstwa tworzy się przez krystalizację nierozpuszczalnych w wodzie minerałów w porach i kapilarach materiału budowlanego.
 |
Warstwa izolacyjna (izolacja pozioma) jest w praktyce wykonywana w sposób prosty: w jednej linii równolegle do powierzchni podłogi w odstępach co 10-15 cm wierci się otwory: |
 |
Do tych otworów zostaje wstrzyknięty roztwór wodny specjalnego rodzaju cementu portlandzkiego ze środkiem aktywacyjnym (rys.). |
 |
W metodzie iniekcji krystalicznej natomiast, strefa iniekcji zostaje dodatkowo zwilżona wodą, ponieważ penetracja środka iniekcyjnego obejmuje tym większy obszar, im bardziej mur jest wilgotny (rys.). |
Idea niniejszej metody zakłada zupełnie inne warunki wyjściowe w stosunku do tych, jakie do chwili obecnej były stosowane w pozostałych metodach osuszania.
W większości stosowanych metod czyni się starania, aby przewidywaną do iniekcji strefę możliwie jak najbardziej osuszyć, by w ten sposób stworzyć jak najkorzystniejsze warunki dla lepszej penetracji zastosowanych środków iniekcyjnych.
Krystaliczna warstwa zaporowa przeciwko przenikaniu wilgoci jest praktycznie czynna po 7 dniach od wstrzyknięcia. Posiada bezterminową trwałość.
Państwowy Zakład Higieny w Warszawie dopuścił wynalazek do stosowania w budownictwie bez ograniczeń. Jest to obecnie najskuteczniejsza i najtańsza metoda osuszania budowli.
Wiele spośród starych budynków posiada problem zawilgoconych ścian i powierzchni. Dzięki współczesnym technologiom istnieje wiele sposobów na to, by nawet najbardziej zawilgocona kamienica czy blok były w stanie osuszyć swoje mury i na bardzo długi czas pozbyć się wszelkich kłopotów związanych z wilgocią. W budynkach o zbyt dużej wilgoci poza problemem z zagrzybionymi ścianami napotkamy jeszcze kilka: stęchłe powietrze w pomieszczeniach, czy chociażby niezdrowe dla życia ludzi i zwierząt środowisko bakteryjne. Pośród wielu budynków, mających problem z wilgotnymi ścianami, część stanowią te, które zostały zawilgocone przez podciąganie kapilarne wód gruntowych. Powstanie wilgoci nie jest w tym przypadku spowodowane niewłaściwym użytkowaniem budynku, czy nieodpowiednim przewietrzeniem pomieszczeń, ale działaniem sił przyrody, na które nawet najlepszy architekt nie ma żadnego wpływu.
Problem zawilgoconych przez wody gruntowe budynków zwiększa się, zwłaszcza na terenach, gdzie wody gruntowe występują stosunkowo płytko. Wówczas przepływające pod budynkiem źródło może stanowić nie lada problem dla poziomu wilgotności ścian. W tego rodzaju przypadkach stosuje się zwykle osuszanie budynków polegające na wywierceniu odpowiednich otworów w murach budynku, a następnie wprowadzeniu w nie specjalnego rodzaju cementu portlandzkiego ze środkiem aktywacyjnym, którego zadaniem jest stworzenie krystalicznej warstwy zaporowej przeciwko dalszemu przenikaniu wilgoci. Zaletą osuszania budynków dzięki metodzie iniekcji krystalicznej jest to, że jest ona bardzo szybko aktywna. Zaczyna bowiem działać już po tygodniu. Trwałość tego rodzaju zaprawy również jest również bardzo dobra, bo tak naprawdę ma nieograniczony termin. Metoda ta należy do obecnie najskuteczniejszych i najtańszych metod osuszania budynków, stosowanych w polskim budownictwie. O jej niezawodności świadczy fakt, że jest chroniona patentem i stanowi jeden z podstawowych środków osuszania zarówno budynków prywatnych jak i publicznych.
Zobacz też: